Zaterdag 9 november 2024 - 32e zondag door het jaar - Willibrordzondag
Lezingen: 1 Koningen 17, 10-16; Hebreeën 9, 24-28; Marcus 12,38-44
De lezingen van vandaag uit de H. Schrift nodigen uit tot nadere toelichting willen we ze wat beter kunnen verstaan. Wie was de profeet Elia uit het 1e Boek Koningen en wat stelde hij voor? Elia, profeet in de 8e eeuw vóór Christus ten tijde van koning Achab van het Noordrijk. Die steunde de afgoderij en daarom leefde de aan één God getrouwe Elia buiten zijn land. Het was een tijd van droogte en hongersnood. Elia, op weg naar Sarefat, ontmoet buiten de stadspoort een hout sprokkelende weduwe en vraagt haar eerst voor hem brood te bakken en dan pas voor zichzelf en haar zoon te zorgen. Op het eerste gezicht een merkwaardig vraag. Denkt de Godsman op de eerste plaats aan zichzelf? Als de vrouw op zijn verzoek ingaat wordt zij echter beloond. De profeet kan haar namens de ene God beloven dat het meel niet op zal raken en de kruik met olie niet leeg. Het aanbidden van vele aardse afgoden heeft geen zin en bevordert de ondergang. Afgoderij sluit de mens namelijk op in zijn eigen wereld, de wereld van de machten om hem heen, zoals politieke en economische machten. Zij doen afbreuk aan het leven van gewone mensen. De ene God daarentegen is een god van leven. Daarvan te getuigen is waar de profeet Elia voor staat. De weduwe geeft er gehoor aan, zorgt voor de ander, in dit geval voor de profeet Elia en blijft daardoor met haar zoon in leven. Hedendaagse profeten waarschuwen voor mogelijke afgoden als de steeds maar groter gewenste materiële vooruitgang, het alsmaar meer willen hebben en daardoor de bedreiging van leven op aarde dooor de opwarming ervan. Hedendaagse profeten gaan ervan uit, dat we zelf deel uitmaken van onze aarde en er verantwoordelijkheid voor dragen dat we zorgvuldig met de aarde moeten omgaan en haar niet moeten uitbuiten. Daar komt nog iets bij: In de tijd van de profeet, maar ook in de tijd van Jezus, werden gewone mensen niet 'gezien'. Ook nu nog worden gewone mensen vaak niet gezien. Machthebbers maakten en maken vaak uit hoe de gewone mensen te leven hebben, wat ze moeten doen en laten. Zoals we in de Evangelielezing gehoord hebben pikten machthebbers van toen de huizen van de kwetsbare weduwen in als deze zich in de schulden moesten steken. Financiële en maatschappelijke voorzieningen zoals in onze tijd waren er toen niet. Maar ook in onze tijd kloppen ze niet altijd ten behoeve van de mensen die ze echt nodig hebben. Regels kunnen van dien aard zijn dat hulp nodig is om ze kunnen te snappen. We leven in een onvolmaakte wereld hoe technisch vooruitgegaan we ook zijn. Er zijn mensen die de voedselbank nodig hebben. Heb ik het goed gezien op het nieuws dat 900.000 gezinnen te maken hebben met ouders met psychische problemen of met een verslaving? Welke gevolgen voor de kinderen? En hoeveel jonge mensen tussen de 15 en 35 jaar kampen met problemen, zijn depressief, hebben weinig ondernemingslust? Daar staat vanuit ons geloof de boodschap tegenover, dat God met ons is en werkzaam is in mensen, die zich open stellen voor zijn werking; dat er zoals in het verhaal van Elia altijd mensen zijn, die -met opzij zetten van zichzelf- voor anderen zorgen; die vanuit het weinige dat ze hebben nog met anderen delen, zoals in het Evangelieverhaal. Zij houden daarmee in een onvolmaakte wereld het geloof in de goedheid van de mens overeind. Zij zijn de kinderen van God. Wij zijn allemaal ertoe geroepen om kinderen van God te zijn en ons ernaar te gedragen overeenkomstig onze eigen mogelijkheden. Als de lezingen van vandaag ons daar inzicht in hebben gegeven mogen ze ons inspireren dienovereenkomstig te handelen overeenkomstig eigen kunnen. Amen.
Emeritus-pastoor Reijnen.
______________________________________________________________________
Zaterdag 2 november 2024 - Allerheiligen
Lezingen uit Apocalyps 7,2-4.9-14 en Matheus 5,1-12a.
Voorganger: Emeritus-pastoor Reijnen.
Zondag 3 november 2024 - Allerzielendienst
Lezingen uit Klaagliederen 3,17-26 en Johannes 14,1-6
Voorganger: Emeritus-pastoor Reijnen.
______________________________________________________________________
Zaterdag 26 oktober 2024 - 30e zondag door het jaar
Lezingen uit Jeremia 31,7-9 en Marcus 10,46-52.
Beste mensen, "Waarom zouden we bidden als God al weet wat we willen?" Het is een vraag die velen van ons bezig kan houden, en terecht. Als God alles weet; onze verlangens, onze zorgen, onze diepste noden, waarom zouden we Hem dan nog moeten vertellen wat ons bezighoudt? Vandaag worden we hierin meegenomen door het verhaal van Bartimeüs. Dit verhaal toont ons niet alleen iets over bidden, maar ook over onze relatie met God.
In het evangelie zien we Bartimeüs, een blinde bedelaar langs de weg. Hij roept uit naar Jezus: "Heb medelijden met mij!" Hij vraagt niet onmiddellijk om genezing, maar om medelijden, om genade. Waarom doet hij dat? Omdat Bartimeüs beseft dat zijn diepste nood niet alleen lichamelijk is; hij verlangt naar de nabijheid van God, naar vergeving en genade. Door deze smeekbede laat hij zien dat zijn hart naar meer verlangt dan wat zijn ogen kunnen zien.Dan gebeurt er iets bijzonders: Jezus, die alles over hem weet, stelt Bartimeüs een vraag die ons kan verrassen. Hij vraagt: "Wat wilt u dat ik voor u doe?" Jezus, die onze harten en noden kent, nodigt Bartimeüs uit om uit te spreken wat hij verlangt. Dit lijkt misschien onnodig, maar juist in dat spreken, in die openbaring, opent Bartimeüs zijn hart voor God. Hij erkent zijn diepste behoefte en brengt die met vertrouwen voor Jezus. Dit is precies wat gebed ons wil leren.
Gebed is niet bedoeld om God iets te vertellen wat Hij al weet. Het is een uitnodiging om onszelf in Zijn aanwezigheid open te stellen en te erkennen wat ons echt beweegt. Door te bidden erkennen we onze afhankelijkheid van God, brengen we ons hart bij Hem en scheppen we ruimte om Zijn liefde en genade te ontvangen. Bidden is dus niet een manier om God te informeren; het is een manier om onszelf te veranderen, om ons bewust te worden van Zijn aanwezigheid en ons voor te bereiden op Zijn gave.
Wanneer Jezus Bartimeüs geneest, gebeurt er iets diepers dan alleen het herstel van zijn gezichtsvermogen. Het evangelie zegt dat Bartimeüs Jezus "volgde langs de weg." Hij wordt meer dan iemand die genezen is; hij wordt een volgeling, een leerling. Dit laat ons zien dat gebed niet alleen een noodoproep is, maar een levenshouding. Het is een dagelijks "ja" voor het volgen van Jezus, een weg van verbondenheid en toewijding aan God.
Gebed kan beginnen met een roep om hulp, maar het mag ons leiden naar iets diepers - naar een relatie van vertrouwen, naar een leven waarin we steeds dichter bij God komen. Zoals Bartimeüs eerst om genade vroeg, zo roept ook ons gebed ons op om eerst naar God te zoeken en ons leven in Zijn handen te leggen.
Beste mensen, In ons eigen leven kunnen we misschien hetzelfde ervaren als Bartimeüs. Wanneer we ons in gebed tot God keren, vinden we soms meer dan wat we vroegen. We krijgen niet altijd wat we verwachten, maar wat we nodig hebben - genade, kracht, richting. Jezus leert ons dat het doel van gebed is om in vertrouwen en liefde te groeien, om ons hart te openen voor Zijn aanwezigheid en ons leven in harmonie te brengen met Zijn wil.
Laten we, zoals Bartimeüs, bidden met een hart dat op zoek is naar meer dan alleen oplossingen voor problemen. Laten we bidden om Gods genade en ons leven elke dag opnieuw toevertrouwen aan Hem. Bidden is niet een momentopname, maar een levensweg, een dagelijkse keuze om Jezus te volgen. En als we zo bidden, mogen we ervaren dat God ons niet alleen antwoorden geeft, maar een overvloedig leven schenkt in Zijn liefde. Amen.
Kapelaan Siju
______________________________________________________________________
Zaterdag 19 oktober 2024 - 29e zondag door het jaar / Missiezondag
Lezingen uit Jesaja 53,10-11 en Marcus 10,35-45 of 10,42-45
Broeders en zusters in Christus, Vandaag vieren we Missiezondag, een dag waarop we als kerk onze blik naar buiten richten en denken aan onze verantwoordelijkheid voor elkaar, zowel dichtbij als ver weg. Het thema van deze zondag, "Zorg voor elkaar," sluit prachtig aan bij de boodschap van het evangelie. Jezus roept ons steeds weer op om dienstbaar te zijn aan elkaar, om oog te hebben voor de noden van de ander en ons hart te openen voor de wereld om ons heen.
In het evangelie van vandaag horen we hoe Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, Jezus vragen om een ereplaats in Zijn heerlijkheid. Ze vragen iets dat zo menselijk is: erkenning, eer en macht. Ze willen in het centrum van Jezus' glorie staan. Maar Jezus antwoordt op een manier die hen en ons uitdaagt om anders te denken over wat het betekent om groot te zijn. Hij zegt: "Wie onder jullie de belangrijkste wil zijn, moet de dienaar van allen zijn. De Mensenzoon is immers niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen."
Jezus draait het menselijk denken om. Grootheid ligt niet in macht en eer, maar in nederigheid en dienstbaarheid. Dit is het hart van het Christelijk geloof en de kern van wat het betekent om missionair te zijn: zorgen voor elkaar. Onze zorg is niet beperkt tot de mensen die we dagelijks zien of die dichtbij ons staan. Onze zorg, zoals Jezus ons leert, moet grenzeloos zijn. Het is een universele liefde voor iedereen, vooral voor de kwetsbaren, de armen, de vergeten mensen van deze wereld.
Missiezondag herinnert ons aan deze wereldwijde roeping. In sommige delen van de wereld is de kerk een lichtpunt in omstandigheden van extreme armoede, onderdrukking en gebrek aan middelen. Missionarissen, religieuzen en leken zetten zich in, vaak onder moeilijke omstandigheden, om zorg te dragen voor mensen die in de marge van de samenleving leven. Ze brengen niet alleen het Woord van God, maar ook concrete hulp: aandacht en betrokken bewogenheid voor de noden van de mensen, waarin zij hulp en zorg nodig hebben zoals; onderwijs, gezondheidszorg en sociale ondersteuning.
Maar missiezondag gaat niet alleen over verre landen. "Zorg voor elkaar" begint ook hier, in onze eigen gemeenschappen. Het vraagt van ons om open ogen te hebben voor de nood van de ander. Misschien is er iemand in onze buurt die eenzaam is, iemand die worstelt met armoede, iemand die het emotioneel moeilijk heeft. Onze missie begint met aandacht: aandacht voor de ander, aandacht voor de nood in onze directe omgeving.
Paus Franciscus spreekt vaak over een "cultuur van ontmoeting". Hij roept ons op om niet langs elkaar heen te leven, maar om actief te zoeken naar verbinding met de mensen om ons heen. De zorg voor elkaar is niet alleen een kwestie van geld of materiële steun, maar ook van tijd, aandacht en medeleven. Zoals Jezus zelf ons heeft voorgeleefd: Hij keek altijd naar de ander met mededogen en liefde.
Op deze Missiezondag worden we uitgenodigd om te geven, niet alleen financieel, maar ook in onze houding en ons gebed. De collecte van vandaag gaat naar missionaire projecten wereldwijd, maar laten we dit moment ook gebruiken om na te denken over hoe wij in ons dagelijks leven missionair kunnen zijn. Hoe kunnen wij zorg dragen voor onze naaste? Hoe kunnen we dienstbaar zijn in ons eigen gezin, op ons werk, in onze parochie?
Laten we bidden dat we de moed en de liefde mogen hebben om te beantwoorden aan deze roeping van dienstbaarheid. Laten we bidden voor alle missionarissen en vrijwilligers wereldwijd die hun leven wijden aan de zorg voor de ander. En laten we, in navolging van Jezus, kleine en grote daden van liefde en zorg verrichten, zodat ook wij in ons leven getuigen kunnen zijn van Gods liefde voor de wereld. Amen.
Kapelaan Siju
______________________________________________________________________
Zondag 13 oktober 09.30 uur - H.Dionysius, herdenking overleden leden Harmonie Excelsior.
Lezingen uit Wijsheid 7,7-11 en Marcus 10,17-30 of 10,17-27
Beste broeders en zusters, Het verhaal van de rijke jongeman dat we vandaag horen, is een bijzonder krachtige boodschap. Hij nadert Jezus vol enthousiasme en stelt een vraag die velen van ons wellicht op een bepaald moment in ons leven stellen: "Wat moet ik doen om het eeuwige leven te verwerven?" Het is een vraag die getuigt van een oprecht verlangen naar een dieper leven, maar de manier waarop hij de vraag stelt, verraadt misschien een houding van zelfzekerheid. Wanneer Jezus hem in eerste instantie antwoordt dat hij de geboden moet onderhouden, weten wij en Jezus ook dat de jongeman dit al doet. Hij is een man die volgens de regels leeft. Maar dan komt de cruciale wending in het verhaal: ondanks dat hij alles juist lijkt te doen, is hij op zoek naar meer een bevestiging dat hij met al zijn goede daden op het juiste pad is. Maar wat Jezus hem vervolgens voorhoudt, is meer dan een extra goede daad of een nieuwe regel om te volgen. Jezus vraagt hem om afstand te doen van zijn rijkdom en de armen te helpen. Dit is geen kleine opgave. Het raakt het diepste van wie de jongeman is. Zijn bezit is niet alleen materieel, het is ook een bron van zekerheid en misschien zelfs van identiteit. Jezus vraagt hem om alles los te laten wat hem houvast geeft en in plaats daarvan volledig te vertrouwen op God.
Wat we hier zien, is dat de jongeman vastzit in een denkwijze waarin hij denkt dat hij door zijn eigen inspanningen door goed gedrag en zijn rijkdom het eeuwige leven kan verdienen. Maar Jezus leert ons dat het Koninkrijk van God niet te koop is. Het gaat niet om wat wij doen of bezitten, maar om wie wij vertrouwen. En dat is de kern van het verhaal: vertrouwen op God, en niet op ons eigen kunnen of onze eigen rijkdom.
Wij zien een voorbeeld van dit vertrouwen in het verhaal van Job, een man die zijn rijkdom verloor, maar ondanks alles bleef vertrouwen op de Heer. Hij zei: "De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen, gezegend zij de Naam van de Heer." Jobs kracht was zijn geloof, niet zijn bezittingen.
Het probleem van de rijke jongeman was niet dat hij rijk was, maar dat hij zijn zekerheid en zijn identiteit baseerde op die rijkdom. Wij kunnen misschien hetzelfde doen, maar dan met andere dingen: onze talenten, onze goede daden, of zelfs onze morele overtuigingen. Misschien denken we dat we het eeuwige leven kunnen verdienen door ons goed gedrag, of dat we door arm te zijn dichter bij God staan. Maar Jezus laat ons zien dat het veel dieper gaat. Het gaat om loslaten en leren vertrouwen op Gods genade, zonder voorwaarden.
Broeders en zusters, vandaag vieren we ook het feest van de heilige Dionysius, een martelaar die zijn leven gaf voor zijn geloof. Zijn leven was een getuigenis van totale overgave aan God, zelfs tot het uiterste. In zijn geloof en vertrouwen kunnen we een voorbeeld zien van wat Jezus bedoelt met loslaten en volgen.
In ons dagelijks leven zijn er veel kansen om dieper te vertrouwen op God. Misschien door tijd vrij te maken voor gebed, door onze rijkdom of talenten te delen met hen die het minder hebben, of door in moeilijke momenten te blijven vertrouwen dat God bij ons is. Het gaat om het ontwikkelen van een houding van overgave, waarin we ons realiseren dat alles wat we hebben onze bezittingen, onze talenten, ons leven een geschenk is van God, en dat we het in liefde en vertrouwen aan Hem mogen teruggeven of benutten.
Laten we elkaar ondersteunen in dit geloofsavontuur, en samen een gemeenschap vormen die een licht is voor de wereld, een teken van Gods barmhartigheid en liefde. Amen.
Kapelaan Siju
______________________________________________________________________
Zaterdag 5 oktober 2025 - 27e zondag door het jaar
Lezingen uit Genesis 2,18-24 en Marcsus 10,2-16 of 10,2-12
Broeders en zusters in Christus, De wereld waarin we leven wordt vaak gekenmerkt door een drang naar controle en overheersing, of het nu in politiek, werk of zelfs in ons gezin is. Deze neiging kan relaties verzwakken en verdelen, terwijl we door het evangelie van vandaag worden opgeroepen tot een ander pad: niet het pad van heersen, maar het pad van liefde.
In het scheppingsverhaal, waar God de vrouw schept uit de zijde van de man, ligt een prachtige symboliek. Het laat zien dat man en vrouw naast elkaar staan als gelijken, niet boven of onder elkaar. Niet als het beeld zoals het vroeger werd uitgelegd om de vrouw hiermee onderdanig te maken aan de man, maar…dit beeld is een krachtige herinnering dat de verhoudingen tussen mensen nooit gebaseerd mogen zijn op overheersing of controle, maar op liefde en dienstbaarheid.
Dit zien we ook terug in de woorden en daden van Jezus. Hij kwam niet om te heersen, maar om te dienen. Zijn hele leven is een getuigenis van zelfopofferende liefde, een liefde die niet streeft naar controle, maar naar het welzijn van de ander. Dit is het ideaal waartoe wij geroepen zijn, in ons gezin, op het werk, in onze kerkgemeenschap, en overal waar we relaties aangaan.
In het evangelie van vandaag zien we hoe Jezus terugverwijst naar de oorspronkelijke bedoeling van de schepping, waarin man en vrouw één worden in liefde. De wet over echtscheiding, zoals de farizeeën die voorstelden, was bedoeld om macht te handhaven, maar Jezus wijst hen erop dat de kern van menselijke relaties liefde moet zijn. Deze liefde, die geduld, vergeving en nederigheid vraagt, gaat veel dieper dan regels en wetten. Het huwelijk is slechts één voorbeeld van deze roeping tot liefde, maar het principe geldt voor al onze relaties. Jezus sluit het evangelie af met een krachtige uitspraak: "Wie het Koninkrijk van God niet aanneemt als een kind, zal er zeker niet binnengaan." Hierin ligt een belangrijke les voor ons allen. Een kind leeft vanuit eenvoud, nederigheid en vertrouwen. Kinderen streven niet naar macht of controle, zij geven en ontvangen pure liefde in alle openheid en oprechtheid. Jezus nodigt ons uit om dezelfde houding van eenvoud en liefde te omarmen. Wanneer we streven naar macht of dominantie, verliezen we het vermogen om werkelijk lief te hebben. We verstrikken ons in trots en zelfgerichtheid, waardoor onze relaties oppervlakkig en gefragmenteerd worden. Liefde kan alleen bloeien in een omgeving van nederigheid, waar we bereid zijn om te geven zonder iets terug te verwachten, en om te ontvangen met open handen en een open hart.
Broeders en zusters, de mens is niet geroepen om te heersen, maar om lief te hebben. Dit is de waarheid die God ons vandaag wil laten zien. Alleen door liefde kunnen we werkelijk mens zijn, naar Gods beeld en gelijkenis. Laten we, geïnspireerd door het voorbeeld van Christus, steeds weer kiezen voor de weg van liefde. Moge God ons de genade schenken om onze trots en verlangen naar macht los te laten, en in plaats daarvan de eenvoud en nederigheid van een kind te omarmen. In die eenvoud zullen we ontdekken dat ware kracht niet ligt in controle, maar in de bereidheid om lief te hebben.
Ik wens u een gezegende week, en alle genade op uw gebeden. Amen.
Kapelaan Siju
______________________________________________________________________
